Pień modrzewia japońskiego jest prosty i regularny, najczęściej pojedynczy. Kolejną różnicą jest budowa szyszek – u modrzewia japońskiego przypominają małe różyczki (końce łusek są wyraźnie odwinięte na zewnątrz, co sprawia, że szyszki są podobne do kwiatu róży) i jest ich znacznie więcej (pędy są nimi wręcz oklejone). Ponadto młode pędy modrzewia japońskiego są pomarańczowoczerwone i pokryte warstwą wosku, a u europejskiego są żółtawe bez woskowego nalotu. Igły modrzewia japońskiego są niebieskawozielone, delikatne i niekłujące, na krótkopędach wyrastają pęczkami po 20–40 sztuk. Igły są sezonowe, wiosną są miękkie i zielone, jesienią żółkną i opadają.
Modrzew japoński nadaje się zarówno do ogrodów, jak i parków, jednak z uwagi na szybki wzrost drzewa nie powinien być sadzony w małych ogrodach. Dobrze znosi cięcie i nadaje się na formowane żywopłoty. Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku. Jest tolerancyjny w stosunku do gleby i odporny na zanieczyszczenia środowiska.
| Stanowisko | słoneczne |
|---|---|
| Wilgotność gleby | średnio wilgotna |
| Roślina ozdobna z | liści/igieł |
| Zimozielone | Nie |
| Kategoria | Iglaki |
| Wysokość | do 25 m |
| Podlewanie | średnio |
| Barwa liści/igieł | zielona |
| Pokrój | rozłożysty |
