Śnieżnik lśniący dorasta do 15 cm wysokości, ma 2–4 długie i wąskie liście oraz szypułkę zakończoną kilkoma gwiaździstymi kwiatami z białym środkiem. W zależności od odmiany kwiaty mają barwę białą, różową lub jasnoniebieską.Po przekwitnięciu liście usychają i odpadają, dobrze je wtedy usunąć, ponieważ nie wyglądają ładnie. Nawóz nie jest konieczny, ale można dostarczyć jej trochę więcej potasu i fosforu podczas sadzenia.
Cebulki śnieżnika lśniącego sadzimy jesienią (we wrześniu i październiku) dość blisko siebie (rozstawa 5–10 cm) na głębokości około 5 cm. Cebule można wykopać pod koniec zasychania liści, warto zrobić to co kilka lat, ponieważ gdy rośliny utworzą zwarte kępy, słabiej kwitną. Wykopane cebule należy przechowywać w suchym, ciemnym i dobrze wietrzonym miejscu, w temperaturze 17–20 st. C.
Śnieżnik lśniący najlepiej rośnie na glebie lekkiej, przepuszczalnej, próchnicznej, dostatecznie wilgotnej. Może rosnąć zarówno w pełnym słońcu, jak i w lekkim cieniu.
Śnieżnik lśniący pięknie zdobi ogród wczesną wiosną. Znakomicie nadaje się na ogrody skalne, można sadzić go także w grupach na trawnikach i rabatach kwiatowych. Świetnie prezentuje się w kompozycjach z tulipanami, żonkilami i przebiśniegami. Śnieżnik rozmnażamy przez podział bulw.
| Stanowisko | słoneczne |
|---|---|
| Wilgotność gleby | średnio wilgotna |
| Roślina ozdobna z | kwiatów |
| Kategoria | Cebulowe |
| Wysokość | 15 cm |
| Termin kwitnienia | II - III |
| Podlewanie | średnio |
| Barwa liści/igieł | zielona |
| Barwa kwiatów | niebieska |
