W środowisku naturalnym pachira występuje w tropikalnych obszarach Ameryki, gdzie dorasta do 20 m wysokości. W Polsce jest uprawiana jako roślina doniczkowa, a jej wysokość zazwyczaj nie przekracza 1,5 m. Pachira ma pokrój wzniesiony, drzewkowaty. Często można kupić okazy złożone z kilku sadzonek ze splecionymi w warkocz pniami. W polskich warunkach kwitnie bardzo rzadko.
Pachira jest gatunkiem łatwym w uprawie, rzadko sprawiającym problemy (nawet zaniedbana). Lubi stanowiska słoneczne, ale toleruje także półcień. W cieniu może gubić liście. W lecie znosi szeroki zakres temperatur pokojowych, zimą woli chłód (12-15 st. C). Dobrze rośnie w uniwersalnej ziemi dla zieleni doniczkowej (podłoże warto wymieszać z piaskiem). Od wiosny do końca lata zaleca się ją regularnie, obficie podlewać (około 2 razy w tygodniu). Zimą podlewanie należy ograniczyć. Nawożenie umiarkowane, co 1-2 tygodnie, nawozami dla roślin o ozdobnych liściach. Pachira dobrze znosi przycinanie. Warto ją regularnie zraszać (zwłaszcza zimą) i oczyszczać liście z kurzu. Co 2-3 lata powinno się ją przesadzać do nieco większych donic. Rozmnażanie w domu jest niemożliwe (gatunek potrzebuje warunków szklarniowych).Pachira może być dekoracją każdego wnętrza. To dobry gatunek dla „zapominalskich”. Ze względu na dużą wytrzymałość na niekorzystne warunki warto uprawiać ją w budynkach użyteczności publicznej, na klatkach schodowych, oranżeriach i w łazienkach. Na Dalekim Wschodzie uważa się, że drzewko butelkowe zapewnia powodzenie w finansach.
| Kategoria | Doniczkowe |
|---|---|
| Stanowisko | słoneczne |
| Wilgotność gleby | średnio wilgotna |
| Roślina ozdobna z | liści/igieł |
| Wysokość | 1 m - 1,5 m |
| Podlewanie | mało |
| Barwa liści/igieł | zielona |
| Pokrój | wzniesiony |
| Pokrój | drzewkowaty |
