Dzwonczyn macierzankowy kwitnie od czerwca do sierpnia. Jego kwiaty są pięciopłatkowe, dzwonkowate, mają fioletową barwę. Dzwonczyn macierzankowy powinno się sadzić w miejscach słonecznych, ciepłych – wtedy wytwarza najwięcej kwiatów. Preferuje podłoża niezbyt żyzne, dobrze przepuszczalne. Może rosnąć nawet na piaszczystych glebach. Roślinę można sadzić jesienią lub wiosną. Jest wystarczająco mrozoodporna. Należy ją podlewać w czasie długotrwałej suszy. Dokarmianie jest konieczne jedynie na mało zasobnych, lekkich glebach. Dobrze reaguje na nawożenie organiczne. W początkowych okresie uprawy ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest odchwaszczanie.
Dzwonczyn macierzankowy to dość rzadko spotykana roślina w polskich ogrodach. Gatunek może nadać oryginalności zielonemu zakątkowi. Najczęściej wykorzystuje się go do sadzenia na skalniakach. Dobrze wygląda sadzony w szczelinach murów lub między kamieniami. Nadaje się także do obsadzania obrzeży rabat i nawierzchni. Doskonale prezentuje się w kompozycji z innymi roślinami z rodziny dzwonkowatych oraz niskimi bylinami skalnymi.
| Stanowisko | słoneczne |
|---|---|
| Wilgotność gleby | sucha |
| Roślina ozdobna z | kwiatów |
| Termin kwitnienia | VI - VIII |
| Kategoria | Byliny |
| Zimozielone | Nie |
| Podlewanie | mało |
| Barwa liści/igieł | zielona |
| Barwa kwiatów | fioletowa |
| Pokrój | płożący |
| Pokrój | rozesłany |
| Wysokość | 3 cm - 5 cm |
