Kuchnia eklektyczna w krakowskim apartamencie. Jej wystrój to rezultat małżeńskiego kompromisu
Życie rodzinne i towarzyskie właścicieli krakowskiego apartamentu skupia się między kuchnią a salonem. Siedzący przy stole, barku, czy też na kanapie goście przysłuchują się barwnym opowieściom serwującego posiłki gospodarza.
Bardzo szybko okazało się, że małżonkowie mają zupełnie odmienne gusta w kwestii aranżacji wnętrz. Justyna lubi nowoczesność, Kuba chciał mieszkać przytulnie, trochę po „babcinemu”. Ale w ich wspólnej kuchni udało się połączyć oba kierunki: znaleziony przez projektantki kolonialny stół zyskał status najważniejszego mebla, a podłogę pokryły ciemne egzotyczne deski. Dzięki temu resztę można było urządzić w prostej, nowoczesnej konwencji z przewagą bieli.
Kuba, który podczas rodzinnych biesiad czy spotkań z przyjaciółmi jest duszą towarzystwa, zasugerował, że wyspa kuchenna powinna przypominać... mównicę. Projektantki wzięły tę sugestię pod uwagę: okap został wbudowany w obniżony sufit specjalnie po to, żeby nie stanowił przeszkody między Kubą i publicznością. O ile osoba stojąca w kuchni jest z salonu świetnie widoczna, to już odbywające się na blacie kulinarne przygotowania – nie. Skutecznie zasłania je barek z surowego drewna.
Oprócz oryginalnego wykończenia wyspy uwagę gości zawsze przyciągają lampy z pierzastymi kloszami, zwane pieszczotliwie „kurami”.
Jadalnia pod piórami
Kolonialny stół jest masywny i gotowy na przyjęcie sześciu osób. Zgodnie z założeniem sprawdza się w roli „ocieplacza” nowoczesnego stylu zabudowy. Połączenie go z pierzastymi kloszami lamp było odważnym, ale efektownym pomysłem, który zdecydował o niepowtarzalności kącika jadalnianego.
Kuchnia zaprasza
Widoczny już od wejścia do mieszkania drewniany barek ma kształt litery L. Zasłania wyspę, a jednocześnie optycznie wydziela strefę kuchenną.
Piękno na widelcu
Uroda aneksu, całego w bieli, została dyskretnie podkreślona płytkami z rysunkiem sztućców. Na białym tle nie potrzeba więcej, by uzyskać dekoracyjny efekt.
W kuchni Justyny i Jakuba połączyłyśmy materiały o różnej kolorystyce i fakturze. Stosując je, kierowałyśmy się kryterium ważności. Dominującym meblem miał być stół i dlatego jest najciemniejszy i najbardziej zróżnicowany. Łączy toczone drewno, metalowe okucia oraz szkło. Druga w kolejności jest wyspa. Tu uwagę zwraca blat z surowego drewna, połączony z bielą. Najmniej widoczna miała być zabudowa funkcjonalna, dlatego jest najlżejsza i najbardziej neutralna, z lakierowanego MDF-u w kolorze ścian.
