Parocja perska - Parrotia persica
2020-07-16
15:45
Michał Mazik

Parocja perska to niewielkie drzewo należące do rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae). W środowisku naturalnym parocja perska rośnie na kontynencie azjatyckim.
Kwiaty parocji perskiej pojawiają się jeszcze zimą, przed wykształceniem liści (podobnie jak u oczarów), są czerwone, obupłciowe i nie mają okwiatu. Owocem parocji jest pękająca torebka.
Parocja perska najlepiej rośnie w słonecznych lub lekko zacienionych miejscach. Optymalne dla parocji podłoże jest żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, o odczynie lekko kwaśnym lub kwaśnym. Drzewa sadzi się jesienią lub wiosną. Młode okazy wymagają regularnego podlewania, starsze podlewa się rzadziej - w miarę potrzeby. Parocja jest odporna na choroby i szkodniki. Dobrze reaguje na cięcie. Nie jest w pełni mrozoodporna, dlatego przed nadejściem mrozów wymaga okrycia oraz ściółkowania (lub usypania kopczyka).
Parocję perską można sadzić w ogrodzie pojedynczo lub w kompozycji z krzewami lub niewysokimi drzewami. Interesująco wygląda z połączeniu z iglakami.
Stanowisko | |
---|---|
Wilgotność gleby | |
Roślina ozdobna z | liści/igieł |
Stanowisko | |
Zimozielone | Nie |
Kategoria | Drzewa liściaste |
Wysokość | do 5 m |
Podlewanie | średnio |
Barwa liści/igieł | zielona |
Barwa kwiatów | czerwona |
Pokrój | rozłożysty |
Pokrój | krzaczasty |
Termin kwitnienia | I - III |