Parocja perska - Parrotia persica
2020-07-16
15:45
Michał Mazik
Parocja perska to niewielkie drzewo należące do rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae). W środowisku naturalnym parocja perska rośnie na kontynencie azjatyckim.
Kwiaty parocji perskiej pojawiają się jeszcze zimą, przed wykształceniem liści (podobnie jak u oczarów), są czerwone, obupłciowe i nie mają okwiatu. Owocem parocji jest pękająca torebka.
Parocja perska najlepiej rośnie w słonecznych lub lekko zacienionych miejscach. Optymalne dla parocji podłoże jest żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, o odczynie lekko kwaśnym lub kwaśnym. Drzewa sadzi się jesienią lub wiosną. Młode okazy wymagają regularnego podlewania, starsze podlewa się rzadziej - w miarę potrzeby. Parocja jest odporna na choroby i szkodniki. Dobrze reaguje na cięcie. Nie jest w pełni mrozoodporna, dlatego przed nadejściem mrozów wymaga okrycia oraz ściółkowania (lub usypania kopczyka).
Parocję perską można sadzić w ogrodzie pojedynczo lub w kompozycji z krzewami lub niewysokimi drzewami. Interesująco wygląda z połączeniu z iglakami.
| Stanowisko | |
|---|---|
| Wilgotność gleby | |
| Roślina ozdobna z | liści/igieł |
| Stanowisko | |
| Zimozielone | Nie |
| Kategoria | Drzewa liściaste |
| Wysokość | do 5 m |
| Podlewanie | średnio |
| Barwa liści/igieł | zielona |
| Barwa kwiatów | czerwona |
| Pokrój | rozłożysty |
| Pokrój | krzaczasty |
| Termin kwitnienia | I - III |
