Frizea lśniąca - Vriesea splendens

Frizea lśniąca to atrakcyjna roślina doniczkowa, która nazwę zawdzięcza Willemowi Hendrikowi de Vriese – holenderskiemu botanikowi, który żył w XIX wieku.

Zobacz galerię 5 zdjęć

Autor: Maria Muszalska

Frizea lśniąca

Frizea lśniąca należy do rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae,) pochodzi z tropikalnych rejonów Ameryki Środkowej i Południowej, jest epifitem – w naturze rośnie na drzewach.

Frizea lśniąca tworzy rozetę, ze środka której wyrasta pęd kwiatostanowy, jaskrawo zabarwiony, składający się ze ściśle ułożonych przykwiatków (przypomina wyglądem kłos). Między nimi ukazują się drobne, żółte kwiaty. Liście są sztywne, ciemnozielone z brunatnymi poprzecznymi paskami, mają gładki brzeg. Roślina mateczna ginie po kwitnieniu, ale wcześniej tworzy kilka małych odrostów. Najlepiej kupować roślinę, gdy kwiatostan dopiero zaczyna ukazywać się z rozety i nie jest jeszcze wybarwiony. Jeśli kupimy roślinę już kwitnącą, niedługo będzie cieszyć nasze oczy, bowiem wkrótce zaschnie.Frizea lśniąca dobrze rośnie na stanowisku jasnym i słonecznym, ale światło powinno być rozproszone – wtedy liście i kwiaty są intensywniej wybarwione. Optymalna temperatura uprawy wynosi latem 20–25 st.C, zimą 18–20 st.C. Optymalna wilgotność powietrza powinna wynosić powyżej 60 proc. Dobrze postawić doniczkę z rośliną na podstawce wypełnionej kamykami lub wilgotnym torfem, a samą roślinę należy często zraszać.

Frizeę lśniącą podlewamy miękką (najlepiej przegotowaną), letnią wodą – latem 3 razy w tygodniu, zimą 1–2 razy w tygodniu, tak aby podłoże zawsze było lekko wilgotne. Wodę wlewamy także do środka rozety (w tzw. lejek) do poziomu 2–3 cm i co 3 tygodnie wymieniamy. Nie wlewamy wody w okresie, gdy z rozety wyrasta kwiatostan (ponieważ w wodzie gnije) oraz jeśli temperatura jest niższa niż 18 st.C. Frizeę nawozimy w okresie wzrostu liści i kwiatostanu, co 2 tygodnie, połową zalecanej dawki.

Frizeę lśniącąnajłatwiej rozmnożyć uzyskując nowe rośliny z odrostów od rośliny matecznej – oddzielamy je wiosną lub latem, ale dopiero wtedy, gdy osiągną połowę wielkości rośliny dorosłej. Młode odrosty muszą mieć własne korzenie. Sadzimy je do doniczek z lekką, przepuszczalną ziemią torfową z domieszką piasku. Konieczny jest drenaż. Na 2 dni stawiamy młode rośliny w cieniu, potem przestawiamy w jaśniejsze miejsce, przez 3 tygodnie należy utrzymywać temperaturę 24 st.C i wysoką wilgotność powietrza. Następnej wiosny przesadzamy ponownie (gdy roślina osiągnie wielkość rośliny dorosłej, ale jeszcze nie kwitnie).