12 pomysłów na oryginalną podłogę. Kiedyś modne, te wzory wwciąż nie odeszły do lamusa

Niegdysiejsze wzory podłóg nie odeszły do lamusa. Nadal modny jest parkiet układany w jodełkę francuską czy włoskie cotto. Wciąż wykorzystujemy drewno, gres, kamień, cegłę – z otwartością na nowe trendy

Idealna podłoga podkreśla charakter wnętrza, jest chłodna latem, ciepła zimą, łatwa w utrzymaniu czystości i pięknie się starzeje. Stanowi podstawę każdej aranżacji wnętrza i będziesz na nią patrzeć długie lata, więc zwróć uwagę na jakość. Z tych, które ci się podobają, kup najlepszą, na jaką cię stać.

Największym powodzeniem cieszy się podłoga z litego drewna. Twarde gatunki, jak dąb, jesion czy drewno egzotyczne, są nie tylko piękne – to praktycznie rozwiązanie na całe życie. Im starsza, tym ładniejsza, można ją też wielokrotnie poddawać renowacji. Może być wykończona na wiele sposobów: lakierowana, barwiona, szczotkowana, bielona, woskowana, olejowana.

Z desek lub klepek można ułożyć podłogę marynarską (deska za deską), jodełkę klasyczną czy francuską, kwadraty, cegiełkę czy pasy. Ma dwie wady: nie jest tania i nie nadaje się na ogrzewanie podłogowe. Większości osób to nie przeszkadza. Szukają rozwiązań niecodziennych, niejednokrotnie pracochłonnych, byle ocalić naturalne, stare drewno. Wykorzystują na podłogę deski porozbiórkowe, z pietyzmem odnawiają stuletnie parkiety, a te naprawdę nieładne, ale ze zdrowego drewna – przemalowują.

Niektórzy zadowalają się imitacją drewna w postaci gresowych płytek z nadrukiem słojów. Wyglądają nieźle, choć najlepsze są rzeczy, które… niczego nie udają! Przykładem są płytki terakotowe: szkliwione lub nie, stare czy nowe zawsze mają szlachetny wygląd. Pasują nie tylko do wnętrz rustykalnych.

Cudowne włoskie cotto będzie ozdobą zarówno nowoczesnego apartamentu, jak i siedziby na wsi. Posadzki z cegieł (wymagają impregnacji) i klinkieru dadzą podobny efekt. Najtrwalsze, ale i najdroższe są podłogi kamienne. Dają we wnętrzu wrażenie elegancji i chłodu, ale doskonale przewodzą ciepło i długo je utrzymują, więc stosuje się pod nie ogrzewanie podłogowe.

Najlepszy jest granit – twardy i niezniszczalny. Marmur jest równie piękny, ale bardziej miękki i nasiąkliwy. Plamy z kawy czy czerwonego wina mogą być trudne do usunięcia…

Uroczy vintage. Starą podłogę z sosnowych desek pomalowano we wzór szachownicy. Jest to pomysł na szybką i efektowną zmianę. Ten sam motyw powtórzono na frontach szafki kuchennej.

Parkiet ułożony w klasyczną jodełkę (Chapel Parket, wybarwienie Channel, proj. Colombe Design Studio). Użyto klepek w dwóch odcieniach, co dało efekt pasów. Ciemniejszy kolor drewna powtórzono w detalach kuchennych mebli, taki sam jest też stół. Zróżnicowanie kolorów dolnych i górnych szafek sprawiło, że wiszące wtopiły się w białą ścianę, uwagę przyciągają tylko dolne. Fronty pozbawione drewnianych wstawek zniknęłyby zupełnie – to patent na dodanie zabudowie lekkości.

Stare deski na podłodze to marzenie wielu z nas. Mogą je zastąpić dobrej jakości panele winylowe. Stylowe wyposażenie pokoju (Johnlewis.com):klasyczna kanapa, stolik na toczonej nodze i ciężkie zasłony stworzą klimat eleganckiego, tradycyjnego wnętrza i zapanuje idealna harmonia!

Największą ozdobą salonu jest dębowa francuska jodełka (Chapel Parket, wybarwienie Mesa, proj. Bosco Studio). Charakteryzuje ją obustronne przycięcie każdej klepki pod kątem 45°. Widać nadzwyczajną jakość drewna i obróbki. Uzyskuje się ją przez wielokrotne heblowanie aż do idealnej gładkości (bez stosowania papieru ściernego). Dzięki temu piękny rysunek słojów jest wyraźnie eksponowany.

Lastriko było materiałem używanym do wykańczania posadzek w przestrzeni publicznej do lat 70. minionego wieku. Teraz wróciło do łask, ale odmienione: w wielu kolorach i różnorodności użytego kruszywa. Okruchy marmuru, granitu czy bazaltu zalewa się warstwą betonu, a po wyschnięciu szlifuje i poleruje. Uzyskane płyty stosuje się na posadzki, blaty czy okładziny ścienne. Podłoga z lastrikowych płyt w subtelnych odcieniach szarości podkreśla niezwykły kolor kuchennych mebli. Róż szafek i stołu zestawiony z pomarańczowymi krzesłami tworzy wyrafinowaną aranżację. Praktyczny byłby tu blat roboczy z ciemnego lastriko.

W dawnym holu zabytkowego domu urządzono teraz salon. Posadzka z kamiennych płyt (rozwiązanie znane od wieków) wymagała ocieplenia, choćby tylko wizualnego, więc w strefie wypoczynkowej pojawił się stonowany, mięsisty dywan. Jego kolor i struktura niewiele się różnią od kamiennych fliz, jest tylko nieco jaśniejszy. Prostokąt puszystego runa stanowi miękką wyspę położoną między sofą a fotelem.

Podłoga z cegieł to wymarzone rozwiązanie do wnętrz rustykalnych. Najlepiej wygląda stara, porozbiórkowa. Można też kupić płytki cięte z cegieł – po położeniu efekt jest taki sam. Fuga nie zawsze musi być szara cementowa, ciemniejsza od cegieł, np. brązowa, też dobrze wygląda. Po zafugowaniu podłogę koniecznie trzeba zaimpregnować. Potem można ją odkurzać, zamiatać, co jakiś czas umyć wodą. Zawsze świetnie się prezentuje.

Ceramiczna podłoga (salon: Raw Wood, Cersanit, sypialnia: Illinois Roble marki Halcon) do złudzenia przypomina dębowe deski. To zasługa unikatowej struktury – delikatnie falującej i podkreślającej usłojenie. To nowoczesna odpowiedź na tradycyjną podłogę – idealna do pomieszczeń, w których utrzymanie jej w czystości mogłoby być problemem.

W tej sypialni położono gresowe płytki w miętowym kolorze: gładkie i w białe desenie. Wzory tworzą przy łóżku „dywanik”, nawiązujący motywem do pościeli. Całość trochę wiejska i niezwykle przytulna.

Podłogowy evergreen – czarne i białe płytki używane od czasów rzymskich. Pasują do wszystkiego: pałacu, nowoczesnego apartamentu i mieszkania w bloku. Ta posadzka jest zrobiona z 10-centymetrowych płytek zestawionych w kwadraty 50x50 cm. Dopiero z nich ułożono szachownicę. Czarno-biała geometria pasuje do stylowej architektury wnętrza. Miły kontrast z otoczeniem stanowią nowoczesne meble w duchu skandynawskim.

Iście pałacowe marmury! Hol i korytarz wyłożone białymi płytami z czarnymi wstawkami. Posadzka obrzeżona czarnym marmurem z białą żyłką. Ten margines odcina ją od ścian i podkreśla kształt wnętrza. Podobny projekt można zrealizować także w mniejszej skali i we wnętrzu urządzonym surowo, w którym główną ozdobą (i to jaką!) będzie właśnie owa pałacowa podłoga.