Zasłony, poduszki i dodatki Karolina zrobiła własnoręcznie. "Meble nie odciągają uwagi"

Szycie i krawiectwo były ze mną od zawsze – mówi Karolina Majewska-Nowak. – Choć szkołę krawiecką skończyłam jako drugą, to właśnie szycie stało się moim sposobem na życie. To zawód i pasja.

Turkot maszyny do szycia towarzyszył mi od dzieciństwa, bo moja mama, krawcowa z zamiłowania, stale coś szyła. Lubiłam ten dźwięk, lubiłam patrzeć, jak mama szyje… Wiele rzeczy nauczyłam się robić, np. przyszywać guziki, podszywać doły spódnic czy spodni, właśnie obserwując ją.

Jako dziecko szyłam ręcznie ubranka dla lalek, potem pod okiem mamy próbowałam pierwszych ściegów maszynowych. Dziś z przyjemnością wracam do tych wspomnień i ze wzruszeniem patrzę na moją córkę z igłą w ręku i przy maszynie.

Zawód bliski sercu

Mimo że z szyciem byłam związana od dziecka, pierwotnie wybrałam inną drogę zawodową. Ukończyłam Wydział Artystyczny UMCS w Lublinie. Potem wyszłam za mąż, pojawiła się na świecie Zosia. Zamieszkaliśmy w naszym niedużym domu, który dopieszczałam wnętrzarsko. Cały czas coś szyłam, głównie ubrania dla nas i domowe tekstylia, ale dopiero kilka lat temu postanowiłam ukochaną pasję przekuć w zawód.

Podeszłam do tego metodycznie: skończyłam szkołę krawiecką i otworzyłam własną pracownię. Znajduje się dosłownie kilka kroków od domu, a ja to miejsce traktuję jak drugi dom. Obydwie sfery urządziłam, łącząc prostotę, funkcjonalność i estetykę. Lubię przestrzeń, oddech, światło… To dają duże okna, wiele punktów oświetleniowych, jasne kolory.

Meble w domu i pracowni mają proste formy i nie narzucają swojej obecności. Przykuwające uwagę akcenty to najczęściej uszyte przeze mnie zasłony, poduszki, obrusy, serwetki, bieżniki i drobne tekstylne akcesoria domowe.

Wigwam dla Zosi powstał z potrzeby chwili – córka marzyła o namiocie. Potem uszyłam jeszcze parę. Poduszki i kocyki można zamówić w kompletach lub oddzielnie. Swoje wyroby, także te dla dorosłych, prezentuję na Instagramie (@pracownia.majewska) i Facebooku (PracowniaMajewska).

Tkaniny i akcesoria pasmanteryjne kupuję w kilku sprawdzonych sklepach oferujących bogaty wybór. Świetne jest to, że można ten sam wzór dostać na kilku rodzajach materiałów, np. bawełnie, welurze, tkaninie wodoodpornej i dzianinie – idealne do ciekawych zestawów.

Każdą rzecz, jaka wychodzi spod mojej ręki, traktuję indywidualnie, staram się, by była dopracowana w szczegółach.

Nie masz pomysłu na obrus czy poduszkę? Wybierz dobrej jakości materiał, np. we wzory albo w intensywnym kolorze, i wykończ ozdobną taśmą. Wystarczy doszyć lamówkę z pomponikami czy chwostami i powstanie efektowny dodatek.

Szyję zestawy: sukienka i torebka, torebka i kosmetyczka, takie same ciuszki dla mamy i córki… Zdarzało mi się też przygotowywać kompletami dodatki do domu, począwszy od zasłon i poduszek, na obrusach i serwetkach skończywszy. Bardzo to lubię, bo widzę w tym świetną okazję do zaprojektowania czegoś wyjątkowego, odpowiedniego wyłącznie dla danego odbiorcy.

Pracownia to idealne miejsce do myślenia, kreowania, konstruowania i pracy oraz – planowania. Tu powstają rzeczy na zamówienie, „gotowce” oraz te szyte na miarę. Lubię bardzo kontakt z klientami, poznawanie ich, wchodzenie z nimi w relacje. Wtedy tworzę projekty osobiste, zindywidualizowane i jedyne w swoim rodzaju.

Głównie szyję ubrania, tekstylia domowe oraz torby, torebki i plecaki.

Szycie torebek zaczęło się od poszukiwania tej właściwej dla siebie, z „tym wszystkim czymś” – nie było takiej… więc stworzyłam ją sama! Potem doszły plecaki, tzw. nerki… Chyba najbardziej lubię szyć takie akcesoria. Wykorzystuję m.in. ekoskórę oraz tkaniny wodoodporne.

Dbam o szczegóły, czyli o wykończenie środków – podszewka musi być ładna, starannie uszyta i mieć liczne kieszenie. Ważną częścią tych projektów są też okucia, suwaki itp. – dobra jakość i estetyka to podstawa.

Plany na przyszłość? Samodoskonalenie się, rozwój pracowni, realizacja nowych projektów.

Szycie to pasja, którą przekazała mi mama. Dziś przekazuję ją dalej, prowadząc warsztaty krawieckie dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Ich najmłodszym uczestnikiem jest Zosia. Bardzo wcześnie cięła, spinała i wybierała tkaniny.

Dziś w pracowni ma swoją maszynę i manekin, na których tworzy własne projekty. Lubi też sama projektować ubrania, które potem ja dla niej szyję, jest w swoich wyborach zdecydowana. Chętnie ubiera nas obie – czasem są to identyczne sukienki, czasem mają ten sam krój, ale różnią się kolorem.

Po lewej stronie tkaniny rozrysuj potrzebne elementy, ponumeruj.

Wytnij ponumerowane elementy.

Części 1 i 2 złóż lewymi stronami do siebie, zepnij szpilkami.

Zszyj tkaninę po prawej stronie blisko brzegu.

Odwróć na lewą stronę. Rozprostuj szwy, przypnij je szpilkami i przeszyj tym razem ok. 1 cm od brzegu.

Odwróć na prawą stronę. Złóż do siebie brzegi dna tak, by szwy spodu i boku zetknęły się ze sobą.

Przypnij szpilkami i przeszyj blisko brzegu tkaniny.

Odwróć na lewo, rozprostuj szwy i przeszyj 1 cm od krawędzi.

Ucha (części 3 i 4) złóż wzdłuż na pół, brzegami do środka i jeszcze raz do środka.

Przypnij szpilkami, przeszyj wzdłuż wszystkich boków blisko rantu. Zaznacz na górze torby środki jej boków. Przypnij ucha w odległości 4 cm po prawej i lewej stronie wyznaczonego środka. Przeszyj kilka razy w miejscu mocowania uch.

Pasek będący rantem torby (części 5 i 6) złóż prawą stroną do prawej i zszyj wzdłuż krótszych boków (jego obwód powinien być równy obwodowi torby).

Złóż zszyty pasek z brzegiem torby prawa do prawej tak, by szwy boczne torby i brzegu pokrywały się, zepnij szpilkami i zszyj. Odwróć pasek do wnętrza torby, rozprostuj szew, przeszyj wzdłuż górnej krawędzi blisko brzegu.

Złóż brzeg na pół, podwijając, przytrzymaj szpilkami i zszyj blisko linii złożenia, doszywając w ten sposób dolną część brzegu do komory torebki.

Gotowe!

Wybierając tkaniny na torebki, nie kieruj się jedynie kolorami i wzorami. Materiały naturalne prezentują się szlachetniej i można je prać w wyższej temperaturze. To ważne zwłaszcza wtedy, gdy będziesz w nich nosić takie produkty spożywcze, jak pieczywo, warzywa, owoce.

Dorota Jaworska