Kuchnia jako miejsce twórcze. Ania Kuczyńska i jej kuchnia

2015-01-07 16:54

Gościmy u Ani Kuczyńskiej, jednej z najzdolniejszych polskich projektantek mody. W jej kuchni, tak jak w projektach króluje prostota, minimalizm i dbałość o szczegóły. Kuchnia to najważniejsze pomieszczenie i miejsce twórcze. Aranżacja kuchni jest oryginalna i elegancka.

Redakcja: Mogłabyś żyć w mieszkaniu bez kuchni?
Ania Kuczyńska: Nie mogłabym, choć próbowałam przez rok. Studiowałam wtedy w Rzymie i mieszkałam w bardzo małym i ciemnym mieszkanku w starej części miasta. W salonie za pomocą rachitycznych ścierek wydzielony był fragment przestrzeni, który udawał aneks kuchenny i w którym nie sposób było coś ugotować.
R.: Teraz kuchnia jest ważna? W Twoim mieszkaniu zajmuje centralne miejsce i aranżacja kuchni jest bardzo przemyślana i dopracowana.
A.K.: Gdy sześć lat temu urzadzałam to mieszkanie, wiedziałam, że kuchnia będzie najważniejszym pomieszczeniem, tak jak w moim rodzinnym domu, gdzie większość decyzji podejmowało się w kuchni albo w łazience. Miałam przywilej decydowania o umiejscowieniu i wyglądzie kuchni, bo dom, w którym mieszkam, zaprojektował mój ojciec. Realizował moje marzenia: na wprost holu jest kuchnia z oknem na szerokość ściany i widokiem na zieleń, po lewej salon, po prawej część nocna, bardzo prywatna. Kuchnia jest duża i skupia większą część mojego życia. Przy wejściu do niej stoi XVIII-wieczna rzeźba anioła, która ma mnie chronić.

R.: Co Cię inspirowało podczas urządzania kuchni?
A.K.: Klimat Toskanii - byłam wtedy zafascynowana ciepłymi, słonecznymi kolorami tego miejsca. Dlatego moja kuchnia jest w trzech barwach: białe są ściany i kafelki, a drzwiczki szafek i półki z ciemnego drewna, podłoga to terakota w kolorze spalonej ziemi. Jedynym urozmaiceniem tej harmonii w aranżacji kuchni jest wielki stary stół, nad którym zawiesiłam kwiat kwitnącej wiśni z różowego papieru, przywieziony przeze mnie z Japonii, oraz rzeźbione tykwy wiszące na ścianie. Kupiłam je w etiopskiej wiosce bez prądu, gdzie nadzy ludzie chodzą po ulicy i raz w tygodniu odbywa się targ. W tykwach przywożą napoje. Gdy je zobaczyłam, zapragnęłam je mieć. Długo pertraktowałam z ich właścicielem, a potem z moim ówczesnym narzeczonym, który zapowiedział, że przez miesiąc podróży będę je targać sama. Nie żałuję. Tykwy oddają mojej kuchni niesamowity zapach Afryki.
R.: Atrakcją kuchni jest też Twoja kolekcja czajniczków z całego świata.
A.K.: Każdy z nich jest z innego kraju, każdy ma swoją historię. Pierwszy kupiłam, gdy miałam 13 lat i pojechałam na kurs językowy do Anglii. Czajniczek kupiłam w „junk shopie” – to taka elegancka rupieciarnia, gdzie ludzie wstawiają rzeczy, których chca się pozbyć. Od tamtej pory kolekcja wzrosła o 15 kolejnych czajniczków i na tym się zakończyła. Dziś uważam, że w zbieractwie kryja się jakieś fobie i nie należy otaczać się zbyt duża ilością rzeczy. Więc teraz tylko kolekcje projektuję. Kolekcje mody.

R.: Powstają w kuchni?
A.K.: Projektuję przy ogromnym dębowym stole, który stoi pośrodku kuchni. Na nim powstały wszystkie moje kolekcje i wszystkie według tego samego rytuału. Pracuję tylko w nocy, bo ciemność i cisza są moimi sprzymierzeńcami. Przykręcam do stołu i właczam metalową lampę kreślarską, nastawiam zawsze tę samą muzykę. Rysuję tylko na białych kartkach A4, używam tych samych ołówków na wymienne wkłady i tej samej gumki. Jeśli coś się zapodzieje, wpadam w panikę.
R.: Pierwszy pokaz Twojej kolekcji odbył się w mieszkaniu. Skąd pomysł?
A.K.: Ukradłam go Giorgio Armaniemu, który swój debiutancki pokaz zorganizował u siebie. Ja wtedy wróciłam ze szkoły z Włoch i nie było mnie stać na ekstrawagancję. Zaprosiłam więc dziennikarzy i stylistów do domu, modelkami były moje koleżanki. Po pokazie wszyscy przenieśli się do kuchni, gdzie czekał cathering.
R.: Ciekawa jest Twoja lodówka...
A.K.: To moja kiczowata słabość jeszcze z dzieciństwa, gdy na amerykańskich filmach ogladałam duże lodówki z poprzyczepianymi zdjęciami. Moja jest właśnie taką podróżą sentymentalną. Mam na niej zdjęcia moich przyjaciół, rodziny, mnie z dzieciństwa i rzeczy, które są moją inspiracją, m.in. strony z magazynów mody, które mnie zauroczyły, jest też fragment reklamy Comme des Garcons ze słowami piosenek Pet Shop Boys. Ta lodówka odzwierciedla różne momenty w moim życiu, moje fascynacje rzeczami, osobami. I jest jak całe mieszkanie - zmienia się razem ze mną.

Nasi Partnerzy polecają
Podziel się opinią
Grupa ZPR Media sprzeciwia się głoszeniu opinii noszących znamiona mowy nienawiści przepełnionych pogardą czy agresją. Jeśli widzisz komentarz, który jest hejtem, powiadom nas o tym, klikając zgłoś. Więcej w REGULAMINIE