Funkcjonalnie i prosto, ale ciepło i przytulnie – a to za sprawą jasnozielonej zabudowie (szafki Metod, fronty Stensund, także reszta wyposażenia IKEA) z blatami o miodowym wybarwieniu (Säljan). Biały zlew z kołnierzem (Havsen) i czarna  bateria (Gamlesjön) dodają pieprzyka całości. Warto zwrócić uwagę na źródła światła: lampę wiszącą nad blatem, reflektorki na belce i oświetlenie szafkowe.

Szaroniebieskie fronty (Metod, także pozostałe wyposażenie IKEA) w połączeniu z okładziną o delikatnym użyłowieniu tworzą efekt zamglonego skandynawskiego horyzontu. Ściany jak owsianka i jasne drewno podłogi, kompletu jadalnianego (Rönninge) oraz akcesoriów (deski i pojemniki) zapewniają miłe ciepło, równoważąc chłodne odcienie. Nie zapomniano też o bieli – takie są blat, kinkiety, rama obrazu i lampa (Bunkeflo) nad stołem. Prosto, jasno, funkcjonalnie i miło!

Jedna ze ścian i fronty części mebli są wykończone imitującą ciepłe drewno (na zamówienie). Zestawiono je ze śnieżną bielą pozostałych szafek oraz ścianą wyłożoną kafelkami typu metro (Zola, Vives). Szafki nakryto blatem z odpornego konglomeratu. Odlew pozbawiony jest łączeń, dzięki czemu lepiej się prezentuje i łatwiej go czyścić. W razie poważnych zabrudzeń lub uszkodzeń blat można zeszlifować, przywracając mu pierwotny wygląd. Wyrazistym akcentem jest grafitowy fragment ściany u góry pomalowany farbą magnetyczną, a u dołu – tablicową.

Kuchnia miękko wnika w część jadalnianą i wypoczynkową. Szafki są z wyprzedaży w IKEA, a nad nimi pas szarych płytek i półka na różności. Biały lambrekin w oknie symbolicznie przysłania niebieskawe okno. Na pierwszym planie stoi stół – dzieło pana domu. Wokół radosna zbieranina krzeseł: obrotowe (Polster Gleich), rattanowe i plastikowe (IKEA) oraz metalowe (Tolix). Na stole obok dzbanka z Bolesławca rzeźba Pan Szczypiór autorstwa Anny Osy Osadnik. Czerwona zasłona, która wisi w drzwiach do pomieszczenia gospodarczego, została kupiona na targu w albańskiej Krui.

Nieustawną, wąską i ciemną kuchnię otwarto na przedpokój i pokój. Zabudowę kuchenną (Bodbyn, IKEA) przy jednej ze ścian „przeciągnięto” aż do strefy wejścia, co pozwoliło wydłużyć blat roboczy z konglomeratu (Kamex-bielinski.pl). Pod ścianką pomalowaną farbą tablicową ustawiony został wykonany na zamówienie stolik barowy (jego toczone nogi oraz płycinowe fronty tchną duchem tradycji). To granica między kuchnią a salonem, miejsce spotkań przy kawie, przekąsce, a także dobry punkt obserwacyjny dla rodziców małych dzieci. Na kolejnym zdjęciu przekonamy się, jak poradzono sobie z wyjątkowo wąską przestrzenią.

Blat ma kontynuację pod oknem i biegnie dalej, rozdzielając „kredensową” zabudowę. Węższe od standardowych szafek udało się dopasować do układu okna, które dodatkowo odbija się w przeszklonych frontach. Efekt? Kącik wydaje się przestronniejszy. Jak widać, zrezygnowano z górnych szafek, by kuchnia zyskała przestrzeń i oddech. Jasna kolorystyka, błyszczące powierzchnie (m.in. płytki ścienne Masia Blanco, Equipe Ceramicas), odpowiednie oświetlenie (lampy wiszące Pure Copper, Hübsch) oraz „trójwymiarowa” podłoga i ... znikło wrażenie ciasnoty.

Podłoga z sosnowych desek i białe ściany z odsłoniętym fragmentem starej farby tchną dawnością. Czasem widuje się podobne odkrywki w zabytkowych budowlach. Potraktowanie takiego detalu jako dekoracji jest nowatorskim i efektownym zabiegiem.  Mleczne meble z płycinowymi frontami z IKEA i lodówka jak z lat 50. ubiegłego wieku pogłębiają nostalgiczny klimat. W tym duchu są też płytki (majolika Avignion) nad blatem z oferty marki Tubądzina. Szafka indyjska jest zupełnie nie z tej bajki, ale miło urozmaica wyposażenie – na niej radio Nordmende Turandot kupione na giełdzie staroci – działa bez zarzutu!

Strefa kuchenna składa się z niebieskiej zabudowy z piekarnikiem, kuchenką mikrofalową i mnóstwem szafek, regaliku na wina oraz wyspy. Wyspa wraz ze stołkami (IKEA) pełni także funkcję stołu. Ikeowskie lampy znad blatu są wspierane przez reflektorki zintegrowane z okapem, przydające się zwłaszcza podczas gotowania. Podłoga jest stara, z desek tu zastanych. Deskami sosnowymi zostały też obłożone fragmenty ścian, jak również zrobiono z nich zabudowę okapu. Najpierw wybielono je ługiem, a potem zabezpieczono olejem.

IKeowaska propozycja dla osób, które nie przepadają za białymi, jasnymi wnętrzami. Kuchnia z bardzo nowoczesna w szarościach i wyszarzałej zieleni. Fronty Bodarp są proste, gładkie, matowe. Ciemniejszy blat przechodzi w takiż pas ochronny na ścianie. Jedynie odbijające się od tła uchwyty zdobią minimalistyczną zabudowę. Stół stylizowany na retro (Ingatorp) „zmiękcza” wystrój, bo już krzesła  (Odger) są ultranowoczesne. Jasne podłoga i deski oraz zioła do krojenia ocieplają całość.

Piękny przykład kuchni w duchu duńskiej wersji stylu skandynawskiego: bieli tyle, by rozświetlała wnętrze i stanowiła tło na ciemnych płaszczyzn. Ciąg roboczy z ciemnego drewna, szafa kuchenna antracytowa, część ścian czarna. Na olejowanym parkiecie w jodełkę francuską stół na zamówienie i krzesła – ikony dizajnu z połowy XX wieku. Co prawda projektu amerykańskich artystów, Ray i Charlesa Eamesów, ale idealnie wpisujące się w estetykę stylu skandynawskiego.

Biel, drewno i czarne akcenty – ale jak ciekawie i przyjemnie zestawione! Ikeowską białą zabudowaę uzupełniono własnej roboty półwyspem z z kantówek i starych desek. Ten mebel i taboret to elementy rustykalne, dodające skandynawskiej kuchni ciepełka. Słomiana mata, plecionki są raczej boho, a okrągły dywanik wprowadza wyraźne odniesienia do nurtu etno. Jest praktycznie, przytulnie i radośnie!

Ta urocza niewielka kuchnia (nawet stolik jest składany!) zawdzięcza swój charakter rustykalnym dodatkom, m.in. drewnu w miodowym odcieniu, plecionkom, starym kuchennym utensyliom oraz lnianym tekstyliom. Lamperię zrobiono tapety w biało-niebieskie prążki. Od góry zamyka ją zwykła drewniana listwa dopasowana kolorystycznie do blatu roboczego. Wyplatana taca, drewniane sito, emaliowane dzbanki budzą we pozytywne emocje, przenoszą do lat dzieciństwa spędzanego na wsi u babci. Podobnie chochle i patelnie powieszone w równym rządku, bawełniane woreczki na pieczywo, lniane ściereczki.
Wszystko to tworzy kojący nastrój i sprawia, że funkcjonalna kuchnia jest też przyjazna i ma swój charakter.

Kuchnia utrzymana w szarości (fronty Bodbyn, także reszta wyposażenia IKEA) i bieli, którym za akcent dano czerń. Surowość tych neutralnych barw łagodzą posadzka z drewna czy jego imitacji z jutowymi matami oraz tapeta w drobny botaniczny wzór. Obecność roślin dodaje życia chłodnemu wnętrzu, a frezowane drzwi i drzwiczki oraz sztukateryjne wykończenia elegancji i uroku dawności.

Biel ścian i zabudowy o gładkich frontach (IKEA) oraz prawie czarne płytki nad blatem to kwintesencja prostoty i funkcjonalności stylu skandynawskiego. Wystarczyło jednak pomalować krzesła na niebiesko i turkusowo, dać lampę jak z odzysku, by kuchnia nabrała klimatu vintage. Jej największą ozdobą są bez dwóch zdań wzorzyste płytki (APE), które zdobią i „grzeją”. Zamiast wiszących szafek, zamontowano półki, na których królują głównie używane na co dzień dzbanki i kubki. 

Czarne AGD oraz oprawy lamp, uchwyty i dodatki są mocnym kontrapunktem dla biały mebli (fronty Knoxhult, także reszta wyposażenia IKEA). Czerń płynnie stapia się z bielą poprzez marengo panel ścienny Lysekil. Jasne drewno blatów to naturalne, ciepłe uzupełnienie i wraz z ceglaną ścianą dodają kuchni charakteru.

Wspaniała podłoga daje wizualnie tyle ciepła, że można było sobie pozwolić na ciemnoszare ściany (odcień L487, Optiva Semi Matt, Tikkurila). Tym bardziej, że kuchnię rozjaśniają duże białe powierzchnie sufitu, zabudowy, blatu stołu i trzech lamp. Blat, deski o organicznej formie i  krzesła idealnie harmonizują odcieniem z posadzką. Zresztą ażurowe krzesła z podłokietnikami In Between (Dąb Przydymiony, &Tradition) stanowią dizajnerską ozdobę tej kuchni. To przykład norweskiej wersji stylu skandynawskiego – bliską natury, przytulną, z miękko wkomponowaną bielą i … trochę bardziej luksusową.

Fronty szafek, pierwotnie kremowe, zostały przemalowane na odcień pastelowej szarości, jaśniejszej jednak niż ściany. Ciemną podłogę zaś pokryto białą farbą. Nad blatem wystarczył niski kołnierz z płytek (Listelli). Dwukomorowy farmerski zlew i stylizowana bateria z mosiądzu wprowadzają nutkę retro. Siedzisko pod oknem to skrzynia na różności plus materac i poduszki.

W kuchni są dwa ciągi robocze (jeden poza kadrem), pomiędzy którymi znajduje się funkcjonalna wyspa. Pod blatem wyspy ukryto pojemne szafki. Zabudowę kuchenną wykonano na zamówienie zgodnie z projektem architektek z Milokoo Design. Fronty są z płyty MDF pokrytej białym akrylem, doskonale współgrają z dębowym blatem. Lampy nad wyspą są z IKEA.

Białe mebelki na nóżkach (fronty Metod, także reszta wyposażenia IKEA) na podłodze z jasnej sosny prezentują się lekko i delikatnie, choć są solidne i pojemne. Na ścianie wyłożonej antracytowymi płytkami zawieszono okap, dodatkową szafkę i półkę. Wyspa kuchenna z półką dopełnia wyposażenie. Tu mamy lampę wiszącą ze sklejki, ale równie dobrze mogłaby być wyplatana albo pełna, np. metalowa.

Spójność materiałów i kolorów daje wrażenie harmonii i porządku. Chłodny błękit wprowadzony został w nietypowy sposób: widać go między frontami i w środku szafek (meble Bartex Bilcza). Ściany pokryte zostały betonową przecierką, z wyjątkiem jednej, wyróżnionej białym klinkierem. Przeszklone drzwi nadające kuchni lekko loftowy charakter wpuszczają tu dzienne światło. Gdy trzeba otworzyć przestrzeń – chowają się dyskretnie w kasetę ścienną.

Stół z jasnego drewna o ciepłym miodowym wybarwieniu jest solidny, wygodny i można go rozłożyć. Odcień mebla zgrano z barwą blatu i półek, zestawienie z jasną podłogą jeszcze bardziej go ożywia. Dwie lampy z czarnymi metalowymi kloszami nad stołem optycznie łączą aneks jadalniany z kuchennym. Zabudowę zrobiono na zamówienie. 
Dekoracyjne płytki na ścianie (Terrades Grafito, Vives) mają wymiar 20x20 cm, a ich ułożenie wymagało skupienia, by nie popsuć szyku wzoru. Fragment ściany kończącej ciąg kuchenny został pomalowany farbami tablicową i magnetyczną. Można przyczepić do niego zdjęcia czy kartki z notatkami, zrobić kredą zapiski lub rysunki. „Tablica” ma też znaczenie aranżacyjne – wyraźnie oddziela część kuchenną od reszty salonu. Róg zabudowy zagospodarowano co do centymetra. Zmieściły się tu szuflady, a w narożnej szafce został zamontowany magic corner na wszystkie garnki i pokrywki.
Ścianę nad blatem pomalowano szarą zmywalną farbą.

Białe wiszące szafki (drzwiczki Veddinge, także reszta wyposażenia IKEA) są niemal niewidoczne na białej ścianie, więc nie „zabierają” przestrzeni. Dolne mają fronty z bambusa (Fröjered) ze zintegrowanymi uchwytami. O urodzie projektu decydują tu czyste linie, harmonijnie dobrane barwy oraz naturalne dodatki. Nic nie jest w nadmiarze, nic nie jest na pokaz – jest tak, jak trzeba, czyli lagom!