Czym jest color-blocking? Jak łączyć kolory w mieszkaniu?
Color-blocking to technika odważnego stosowania dużych płaszczyzn koloru i zestawiania ich ze sobą. Technika jest od dawna stosowana przez projektantów mody, a od niedawna robi także zawrotną karierę w aranżacjach wnętrz. Jak mogą wyglądać color blocks w mieszkaniu?
Autor: petrunjela/GettyImages
Przy następnym remoncie zastanówmy się nad zastosowaniem dużych kolorystycznych płaszczyzn w ciekawych zestawieniach. Nie bójmy się podzielić ścian pionowymi, poziomymi albo nawet ukośnymi liniami.
Spis treści
- Color-blocking sposobem na nudę
- Skąd się wziął color-blocking?
- Color-blocking we wnętrzach. Jak go osiągnąć?
- Jak łączyć kolory ścian? Tajniki color-blockingu
- Możliwości color-blockingu
Color-blocking sposobem na nudę
Powszechnie obowiązującą tendencją jest stosowanie we wnętrzach przede wszystkim neutralnych barw z bielą na czele. Decydujemy się na proste połączenia i niewielką liczbę kolorów, żeby uzyskać wrażenie jasnego i spokojnego pomieszczenia.
Trzeba przyznać, że jest to bezpieczne wyjście niezależnie nawet od tego, czy wybierzemy minimalizm (z którym zwłaszcza kojarzą się kolorystyczna neutralność) czy inne style. Nie musi nam to jednak wystarczać. Jeśli chcemy wnętrz bardziej intrygujących i pełnych życia – spróbujmy sięgnąć po color-blocking.
Warto nadmienić, że ta technika odważnego stosowania kolorów wcale nie oznacza rezygnacji z żadnego konkretnego stylu. Color-blocking może śmiało wesprzeć styl minimalistyczny, glamour, secesyjny, a nawet rustykalny. Technika stosowania kolorystycznych bloków jest decyzją o nadaniu kolorowi większej rangi niezależnie od stylu.
Skąd się wziął color-blocking?
Wiele osób uważa, że idea odważnego łączenia dużych płaszczyzn odmiennych barw w sposób skrajny i zaskakujący bierze się od malarstwa Pieta Mondriana, lub szerzej całego ruchu neoplastycyzmu. Inni uważają, że lepiej doszukiwać się korzeni color-blockingu u Moneta albo u Seurata.
Dla popularności color-blockingu nie jest jednak tak istotne, który malarz początku wieku XX mógł być jego ojcem chrzestnym. Kluczowa była z całą pewnością moda lat 60. Stosowano wówczas niezwykle chętnie barwne płaszczyzny przy projektowaniu zarówno ubrań, jak i wnętrz czy mebli. Tego typu tendencje wpisywały się w szerokie zjawisko subkultury mod.
Color-blocking we wnętrzach. Jak go osiągnąć?
Przede wszystkim pomyślmy o płaszczyznach, które już są w naszym mieszkaniu, tj. o ścianach, podłodze, sufitach, drzwiach, frontach szaf. Wyobraźmy sobie jak wyglądałyby w wybranych przez nas kolorach. Spróbujmy naszkicować różne zestawienia kolorów.
Nie wahajmy się także dzielić ścian liniami prostymi lub ukośnymi i malować jednej ściany na dwa lub trzy różne kolory. Kolorów nie powinno być jednak więcej niż trzy.
Pomyślmy także szerzej o płaszczyznach. Kanapa na tle ściany też będzie siłą rzeczy stanowiła element płaskiej kompozycji. Uwzględnijmy ją w naszym projekcie. Pomyślmy także koniecznie o drzwiach, które zazwyczaj są otwarte. Pomyślmy co przez nie widać i uwzględnijmy przy projektowaniu kolor drugiego pomieszczenia.
Bloki kolorów powinny działać między sobą na jakimś tle. Wybierzmy coś z odcieni szarości lub biel jako podstawę do kolorystycznych ekstrawagancji.
Najważniejsze jednak, żebyśmy korzystnie dobrali kolory. Jak to robić?
Jak łączyć kolory ścian? Tajniki color-blockingu
Choć tu i ówdzie można przeczytać, że technika bloków barwnych nie dba o dopasowanie, to jednak z jakichś przyczyn niektóre propozycje wyglądają efektownie i pięknie, inne zaś są po prostu pstrokate i męczące.
Kompozycje w stylu color-blocking opierają się pewnych konkretnych układach na kole barw i zazwyczaj mieszczą się w jednej z czterech metod doboru:
Autor: PeterHermesFurian/GettyImages
Koło barw
Koło barw jest wizualnym przedstawieniem całego widma światła białego w formie koła, tak że fiolet (promieniowanie widzialne o najkrótszej fali), płynnie przechodzi w czerwień (promieniowanie widzialne o najdłuższej fali).
Dodatkowo często przedstawia się koło w ten sposób, żeby przedstawić też możliwie szeroko kolory jasne i ciemne (na przykład im bliżej środka tym jaśniejsze).
-
Barwy dopełniające. Podstawową metodą parowania kolorów jest zestawienie ze sobą barw znajdujących się naprzeciwko siebie na kole barw. Najczęściej stosuje się jedną w wyraźnej przewadze. Przykładem mogą być zestawy różu z zielenią albo barwy czerwonopomarańczowej z turkusem.
-
Barwy sąsiednie. Kolejnym sposobem na osiągnięcie wyjątkowych efektów barwnych jest stosowanie trzech kolorów sąsiadujących ze sobą na kole barw. W tym wypadku również warto zdecydować się na przewagę jednego z kolorów. Przykładem takich zestawów może być odpowiednio dobrany zestaw żółci, pomarańczy i czerwieni albo błękitu, turkusu i zieleni.
-
Triada barwna. Jeśli zastosujemy trzy barwy, które znajdują się w równych odstępach od siebie na kole barw, możemy również uzyskać oszałamiający efekt. Także i w tym wypadku warto zdecydować się na kolor przewodni. Takimi triadycznymi zestawami będą na przykład fiolet, pomarańcz i zieleń albo czerwień, błękit i żółć.
-
Barwy dopełniające rozdzielone. Ta propozycja umożliwia silne zestawienie z nieco mniejszym napięciem niż czyste barwy dopełniające. Polega ona na zestawieniu wybranej barwy z dwiema które sąsiadują z jej barwą dopełniającą. Oznacza to na przykład, że głębokiej purpury nie będziemy zestawiać z cytrynowym żółtym, lecz raczej ze słoneczną żółcią i zielenią, a czerwień zestawimy nie z głęboką zielenią, lecz raczej z kolorem limonkowym i turkusowym.
Możliwości color-blockingu
Powyższa lista nie wyczerpuje rzecz jasna możliwości harmonijnego łączenia kolorów. To tylko podstawa. Nie dość bowiem, że możemy także decydować się na inne układy w ramach koła barw, każdy z wybranych przez nas kolorów może wystąpić w licznych odmianach o różnej jasności i natężeniu. Dopiero gdy dołożymy do równania wszystkie brązy, zgniłe zielenie itd., zdamy sobie sprawę z ogromu możliwości, jaki przed nami stoi.
Można spotkać się także z opinią, że stosowanie wyłącznie jednej barwy w postaci wyraźnej płaszczyzny także nosi znamiona color-blockingu. Decydując się na taki krok nie zapominajmy również o kontekście innych pomieszczeń i dobrze rozważmy kolor tła.
Color-blocking może być także znakomitym sposobem na wytyczenie stref funkcjonalnych. Nie wahajmy się połączyć estetycznej funkcji aranżacji z praktycznym celem. Interesującym pomysłem jest również ciekawe zestawianie nie tylko barw, lecz także faktur.
.. Jak kolory w sypialni wpływają na nastrój? >>>
Autor: materiały prasowe Ferm Living
Ciemna ściana w jadalni.
Autor: mat. pras. Black Red White
Jeśli chcesz zmienić wystrój, nie załamuj rąk, że nie stać cię na wymianę całego wyposażenia. Wprowadź żywe kolory, tak jak zrobiono to w prezentowanej aranżacji z szafkami Traffic (97th West Street, Black Red White). Drewnianą podłogę pomalowano na niebiesko! Podobny odcień wybrano na obicie krzesła. Szary puf wygląda przy nich trochę smutno, może więc powinien być w niebieskie wzory? Dobrym pomysłem było pomalowanie stolika kawowego na pomarańczowo. Ten ekscytujący kolor dodał wnętrzu energii. By było jej więcej, dołożono także kilka oranżowych akcentów w postaci kartonowych pudeł i osłonek na doniczki. Miedziowane uchwyty są z tej samej palety barw.
Autor: archiwum
Wąski korytarz prowadzi nas bezpośrednio do przestronnego salonu połączonego z kuchnią. Ściany pomalowano na biało, co optycznie powiększyło przestrzeń. Dla kontrastu wprowadzono czarne akcenty nadające wnętrzom wyraźny charakter. Mocnym akcentem kolorystycznym jest niebieski regał, który okala z dwóch stron ściany sypialni. Wielofunkcyjny prostopadłościan ukrywa szafy, wejście do sypialni oraz pojemny regał, który mieści telewizor oraz kolekcje płyt i książek. Projekt wnętrz i zdjęcia: Znamy się
