Jak przestałem kochać design – recenzja książki Marcina Wichy

Marcin Wicha, Jak przestałem kochać design 1

Fundamentalnym wątkiem książki Marcina Wichy jest pytanie o sens i rolę designu, który w ciągu bez mała stu lat, gdzieś pomiędzy powstaniem Bauhausu (1919) a dniem dzisiejszym, przeszedł drogę od utylitarnych i świadomych społecznie rozwiązań, mających stworzyć dobre warunki do życia wszystkim ludziom, bez względu na ich status finansowy, do estetyzmu zaprawionego często konsumpcjonizmem i snobizmem oraz kultu ikon designu i wielkich designerów.

Autor: Archiwum serwisu

Rozwiń

Marcin Wicha, Jak przestałem kochać design 2

Krytyczny stosunek do świata idący w parze z ironicznym poczuciem humoru, a także erudycja i literacki talent Marcina Wichy sprawiają, że całość staje się bardzo refleksyjną literaturą faktu, zbiorem szkiców intrygującym i pochłaniającym jak najlepsza powieść.

Autor: Archiwum serwisu

Rozwiń

Marcin Wicha, Jak przestałem kochać design 3

Autor przywołuje słowa Marii Morozowicz-Szczepkowskiej, która w epoce światowych triumfów polskiego art deco pisała: „(...) zniszczyliśmy niesławiące nas znamiona niewoli, cerkwie, obeliski, pomniki carów i kajzerów – z wnętrz naszych domów wydalić też musimy bezapelacyjnie wiedeńskie secesje, plusze, dywany berlińskie, tandety wszelkiego rodzaju i pochodzenia (...) [P]rzecież posiadamy nasz własny język: polską sztukę zdobniczą”.

Autor: Archiwum serwisu

Rozwiń

Marcin Wicha, Jak przestałem kochać design 4

Wciąż warto kierować baczną uwagę ku polskim projektantom – nie tylko ku zagranicznym – a także ku dziełom polskiego designu i nie tylko w ludowości szukać stylu polskiego we wnętrzarstwie.

Autor: Archiwum serwisu

Rozwiń

Marcin Wicha, Jak przestałem kochać design 5

„Do rodzinnego domu autora nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka „Wybraliśmy dla Ciebie” w piśmie „Ty i Ja” to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą”.

Autor: Archiwum serwisu

Rozwiń